• Festiwal Bachowski

  19.07.2015

  W związku z XVI edycją Międzynarodowego Festiwalu Bachowskiego czytaj więcej
• 

  Od kantaty do kantaty

  08.07.2015

  …w Kościele Pokoju. czytaj więcej
• 

  Kościół Pokoju nowym cudem Polski

  29.06.2015

  Zachęcamy do oddania głosu! czytaj więcej
• 

  Ślub krewnego Helmuta Jamesa von Moltke

  28.06.2015

  Historyczne miejsca, które poznaliśmy podczas wspólnych podróży po Śląsku, skłoniły do podjęcia decyzji o zawarciu małżeństwa w Świdnicy – mówią państwo młodzi. czytaj więcej

Pamięć...

... o poprzednich pokoleniach... To oni, najpierw budowali Kościół Pokoju oraz jego otoczenie. Potem dbali o rozwój tego miejsca. Świdniccy ewangelicy pozostawili imponującą spuściznę! Dziś zachwycamy się ich gustem, pomysłowością i hojnością. Pamięć o niektórych z nich przetrwała tak, że możemy ich dziś wspomnieć z imienia i nazwiska. Bardzo się cieszymy, że w tym roku dzięki dotacji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Ligii Polskich Miast i Miejsc UNESCO zostały odrestaurowane trzy epitafia zawieszone na emporach w Kościele Pokoju. Epitafium Anny Heleny Tomas (1677-1685), która żyła 8 lat i 7 miesięcy, córki kupca, członka rady kościelnej Hansa Georga Tomasa. Centrum zajmuje portret dziewczynki w bogato zdobionej koronkami i wstążkami sukni według obowiązującej wówczas mody. Dziewczynka ma naszyjnik i dwie bransolety z pereł. Perła jest symbolem królestwa niebieskiego, Jeruzalem, do którego prowadzi „dwanaście bram – to dwanaście pereł.” (Ap. 21,21). Perły zrodzone są w wodzie, jak dusza człowieka, która w chrzcie zostaje także odrodzona i wraca do Boga. Karla Heinricha von Czettritz-Neuhaus (1697-1727), który żył 30 lat i 16 tygodni, ufundowała żona Helena Margareta von Dyhern. To epitafium wyróżnia się techniką wykonania. Jest to odlew miedzi. Pole środkowe epitafium zawiera owalny portret przedstawiający zmarłego w czerwonym stroju i w jasnej peruce z warkoczem związanym kokardą. Portret otoczony jest szeroką ramą zawierającą drzewo genealogiczne zmarłego, po obu stronach po osiem herbów połączonych wicią roślinną. Od dołu kompozycję zamyka drewniana tablica w formie rollwerku zawierającego napis epitafijny. Epitafium Johanna Heinricha Krause, syna pastora, Archidiakona J. H. Krause, zmarłego w 1684 r. w wieku 49 lat, jego teściowej Reginy Kretschmer z d. Wolff, zmarłej w 1696 r. w wieku 75 lat oraz Anny Katariny Krause z d. Kretschmer zmarłej w 1718 r. w wieku 34 lat.  Śmierć jest brama do życia wiecznego. Boże Narodzenie symbolizuje narodzenie człowieka do wieczności. Jasna tonacja płaskorzeźby kontrastuje z czarno-złotą oprawą architektoniczną. Niżej umieszczone jest niewielkie malowidło przedstawiające parę małżeńską. Kobieta wskazuje na anioła niosącego niemowlę w beciku. Drugi anioł prowadzi małe dziecko do nieba. Pod obrazem zawarty jest kartusz z tekstem. Całość ujęta jest dwiema dużymi, zielonymi gałązkami palmowymi. Epitafium rodziny Krause powstało zapewne w 4. ćw. XVII w. a uzupełniono je w końcu XVII i I ćw. XVIII stulecia. Reprezentuje wysoki poziom artystyczny i świadczy o wyrobionym guście fundatora.   Opisy epitafiów pochodzą z książki „Kościół Pokoju w Świdnicy” i są autorstwa Barbary Skoczylas-Stadnik.

Polecamy w Internecie