• Festiwal Bachowski

  19.07.2015

  W związku z XVI edycją Międzynarodowego Festiwalu Bachowskiego czytaj więcej
• 

  Od kantaty do kantaty

  08.07.2015

  …w Kościele Pokoju. czytaj więcej
• 

  Kościół Pokoju nowym cudem Polski

  29.06.2015

  Zachęcamy do oddania głosu! czytaj więcej
• 

  Ślub krewnego Helmuta Jamesa von Moltke

  28.06.2015

  Historyczne miejsca, które poznaliśmy podczas wspólnych podróży po Śląsku, skłoniły do podjęcia decyzji o zawarciu małżeństwa w Świdnicy – mówią państwo młodzi. czytaj więcej

Jasełka na Placu Pokoju

Okres przedświąteczny to czas licznych spotkań opłatkowych, które na stałe wpisały się w już w naszą polską tradycję. Śpiewamy kolędy, delektujemy się świątecznymi smakołykami, składamy sobie życzenia dopełniając je ciepłymi, serdecznymi uściskami. Jako gospodarze Kościoła Pokoju jesteśmy zapraszani na spotkania wigilijne przez różne instytucje, ale i sami organizujemy takie dla naszych parafian. W minioną niedzielę, 18. grudnia, takie właśnie spotkanie gwiazdkowe odbyło się w sali Lutherheimu. Rozpoczęło je nabożeństwo adwentowe, które poprowadził proboszcz ks. Waldemar Pytel. Następnie przemeblowano nieco salę, miejsce ołtarza i mównicy zajęły inne meble i różne rekwizyty, bowiem jednym z istotnych elementów świątecznego spotkania miała być scenka teatralna zagrana przez dzieci i młodzież. Spotkanie rozpoczęto jednak od tradycyjnego śpiewania kolęd, które pięknie zabrzmiały w towarzystwie udekorowanej i oświetlonej specjalnie na ten wieczór choinki. Następnie do głosu dopuszczono najmłodszych, którzy przedstawili kilka migawek z życia typowej współczesnej, polskiej rodziny – rodziców i trójki dorastających dzieci. Zebrani mogli zobaczyć sceny i usłyszeć dialogi dobrze znane z codziennego życia (może własnego?), które przejaskrawione i podkolorowane ironią miały sprowokować do refleksji nad sensem nadchodzących świąt. Pytanie nawiązujące do tego, co najistotniejsze, np. „Czy On (Jezus) naprawdę istniał?”, „Co by było, gdyby narodził się w naszych czasach?”, „Dlaczego obchodzimy Święta?” wbrew pozorom nie padały z ust rodziców zajętych przedświątecznymi obowiązkami, ale wypowiadały je dzieci. To dziecięca ciekawość kazała szukać bohaterom odpowiedzi na ważkie pytania, o których dorośli już dawno zapomnieli, o czym świadczyły smutne słowa jednego z dzieci „No bo teraz święta to takie przyzwyczajenie, takie rozdawanie prezentów…”. Ta bezradność i niemoc rodziców w nadaniu znaczenia i wartości nadchodzącym świętom, wymagała pomocy z zewnątrz, która przyszła pod postacią kolędników, którzy udzielili odpowiedzi na ważne pytanie. Konkluzją były słowa końcowe wypowiedziane przez narratora: „Aby nie było smutno nikomu zaproś Jezusa do swego domu". Uczyń mu miejsce i w sercu swoim, niech będzie zawsze Zbawicielem twoim”. Po scence przyszedł czas na krótkie rozmyślanie w którego centrum stanęła świeca – nieodłączny element świąt. Zapalona świeca – symbol chrześcijanina rozpalonego miłością do Boga, miała przypomnieć, że człowiek, niczym świeca, stworzony jest i powołany, aby świecić swoimi dobrymi uczynkami, które dla innych mają być wyraźnym dowodem miłości do Boga i do człowieka. Jak świeca nie może świecić dopóki nie zostanie zapalona, tak jest też z ludźmi. To Chrystus, ten o którym Pismo Święte mówi, że jest Światłością świata i Księciem Pokoju, może zapalić ludzkie serce miłością i napełnić je pokojem. Świąteczne spotkanie nie mogło obyć się bez wizyty Mikołaja, który jak zawsze, nie zawiódł dzieci i przyjechał na plac Pokoju z worem pełnym prezentów. Mikołaj sprawił obdarowanym ogromną radość i obiecał, że zjawi się tutaj znów za rok. Trzymamy go za słowo!

Polecamy w Internecie