Dlaczego?
11.04.2010
Dlaczego? To jedno z najbardziej ludzkich pytań zamarło na naszych ustach, niczym echo pojawiało się w naszych spojrzeniach…
Dziś w Kościele Pokoju, podobnie jak w innych ewangelickich kościołach w Polsce, niedzielne nabożeństwo miało charakter szczególny. Przeżywaliśmy je zaskoczeni rozmiarami tragedii, jaka dotknęła nas jako naród oraz w poczuciu empatii z tymi, którzy w Smoleńsku w katastrofie samolotu prezydenckiego stracili swoich najbliższych.
Oto list pasterski biskupów Kościoła luterańskiego, który został odczytany po kazaniu:
Drogie siostry i bracia w Chrystusie?
Polska przeżywa największą tragedię czasów powojennych. Ziemia katyńska będąca symbolem narodowej gehenny stała się miejscem katastrofy lotniczej. Śmierć Głowy Państwa oraz wielu najważniejszych osób w Państwie, które towarzyszyły Prezydentowi w podróży na uroczystości 70-lecia zbrodni Katyńskiej, poruszyła do głębi cały naród.
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce w katastrofie tej poniósł również nieodżałowaną stratę. Zginał pełniący obowiązki Ewangelickiego Biskupa Wojskowego ks. płk. Adam Pilch z Warszawy, pozostawiając żonę, córkę, bliższą i dalszą rodzinę.
Zwiastowanie powielkanocne w kontekście tego doświadczenia nabiera głębokiego charakteru. Oto jesteśmy zmuszeni przeżywać radosną wielkanocną wieść, która w obliczu śmierci pozwala nam, poprzez wiarę, patrzeć poza grób w stronę wieczności.
Synod naszego Kościoła przerwał obrady z powodu żałoby narodowej i podjął decyzję, aby nabożeństwa w niedzielę Quasimodogeniti miały charakter żałobny.
Poprzez modlitwy łączymy się z rodzinami ofiar katastrofy i polecamy je Stwórcy.
Bożej trosce i opiece polecamy również nasz naród i ojczyznę.